1992, Βαρκελώνη. Η κραυγή του Πύρρου Δήμα «χτυπάει» καρδιά με την κραυγή του «Για την Ελλάδα», την παίρνει στους ώμους του για λίγα δευτερόλεπτα και τη σηκώνει στα ουράνια. 2012, Αθήνα. Ακριβώς 20 χρόνια μετά, ένα είδωλο αποκαθηλώνεται. Ποιος; Ο Πύρρος Δήμας έγινε κομμάτι του σάπιου πολιτικού συστήματος, για να καρπωθεί κι αυτός τα 8.000 ευρώ του μηνιαίου μισθού. Not bad σε αυτή την εποχή, σύμφωνοι.
Απλά τα video του θα αποτελούν πλέον ένα μάθημα για το πού μπορεί να φτάσει η ματαιοδοξία του ανθρώπου. Ο Πύρρος δεν είναι Πάγκαλος, ούτε Βενιζέλος, ούτε Καραμανλής. Δεν έφταιξε πού φτάσαμε ως εδώ. Πάλεψε για τη χώρα πιο πολύ από όλους αυτούς τους μασκαράδες. Όταν αυτοί τα έτρωγαν μαζί, εκείνος έκανε υπεράνθρωπη προσπάθεια να χάσει δυο κιλά σε δυο μέρες και μετά να σηκώσει καμιά 200αριά κιλά.
Γιατί έμπλεξε όμως, μαζί τους; Καλά ο Τάσος Μητρόπουλος, ο Γιώργος Ανατολάκης, ο Γιάννης Γούναρης, ο Ντανιέλ Μπατίστα, ο Γιώτης Τσαλουχίδης. Αυτοί μπήκαν για να εξυπηρετήσουν την οπαδική αρρώστια μέσω της κάλπης.
Αλλά ο Πύρρος; Ο άνθρωπος που ένωσε την Ελλάδα, που έμαθε στη χώρα ότι υπάρχει άθλημα «άρση βαρών», ο Δήμας που μαζί του ταυτίστηκαν εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες γιατί να μπει σε ένα κόμμα και κατ΄ επέκταση στη Βουλή μέσω της υποψηφιότητάς του στο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ; Τι έχει να κερδίσει; Δημοτικότητα; Τι έχει να προσφέρει; Ιδέες για να βγούμε από την κρίση ή μήπως ριζοσπαστικές κινήσεις; Ποια «μπάρα» ασήκωτη σαν το μνημόνιο θα φέρει πάνω από το κεφάλι του στηρίζοντας τον απλό πολίτη;
Όσοι ξέρουν τον Πύρρο καλά, λένε ένα πράγμα. Ότι μόνο λαμόγιο δεν είναι! Το αντίθετο μάλιστα. Γιατί να γίνει ένας από τους 300 και να μην παραμείνει ο ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ; Αυτός που ακόμα κι όταν σηκώνουμε μια καρέκλα πάνω από το κεφάλι, μας φέρνει αμέσως στο μυαλό του εκείνον; Το μόνο που θα καταφέρει σαρδελοποιώντας τον εαυτό του θα είναι να τον θυμόμαστε όταν κατεβάσουμε την καρέκλα και καθίσουμε πάνω της...
gazzetta
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου