η Ομόνοια του '60
Σας κυνηγούσε κι εσάς η μαμά σας να φάτε Μερέντα;
Όποιος έχει μεγαλώσει στη χρυσή δεκαετία του ’80 σίγουρα θυμάται τα
απογεύματα με χοντρές φέτες άσπρο, πολύ μαλακό ψωμί (αλήθεια υπάρχει
ακόμα αυτό το ψωμί;) με επίσης χοντρή στρώση Μερέντα.
Χρόνια πριν οι μαμάδες αρχίσουν να ανησυχούν για τα θρεπτικά συστατικά
και τις θερμίδες που καταναλώνουν τα βλαστάρια τους, συνδύαζαν αυτό το
σνακ που ήταν βόμβα ζάχαρης με βούτυρο Βιτάμ. Τα ήδη υπερκινητικά παιδιά
έτρωγαν μία φέτα και η ενέργειά τους εκτινασσόταν ακόμα περισσότερο στα
ύψη αλλά κανείς δεν ασχολούνταν με τέτοια θέματα. Το σημαντικό ήταν τα παιδιά
να είναι ταϊσμένα, κι αν αυτό γινόταν ευκολότερο με κάτι που τους άρεσε, τόσο
το καλύτερο. Ίσως το θεωρούσαν και διπλά θρεπτικό.
Δε νομίζω ότι υπάρχει παιδί στην Ελλάδα που δεν λάτρεψε τη Μερέντα. Ήταν
τόσο νόστιμη που όταν βαριόμασταν να την αλείψουμε σε ψωμί την τρώγαμε
σκέτη με το δάχτυλο. Ήμασταν ικανοί να φάμε ένα βαζάκι στα γρήγορα- το μόνο
πρόβλημα ήταν ότι δε θα είχαμε αρκετή για αύριο.
o άτυχος αντίπαλος της Μερέντας, το Κολατσό
Μερικές μαμάδες, είτε επειδή υποψιαζόταν την υπερβολή στη ζάχαρη, είτε επειδή
ήθελαν να κάνουν οικονομία, προσπαθούσαν να φτιάξουν σπιτική Μερέντα.
Πρέπει να βρέθηκα μπροστά σε τέτοια ανοσιουργήματα που δε μπορούσαν να
φτάσουν ούτε στο δαχτυλάκι της αυθεντικής μαγείας, αλλά δε θυμάμαι να είχα
δοκιμάσει ποτέ στ’ αλήθεια. Κάπως ασαφώς θυμάμαι ότι τα παιδιά που έτρωγαν
σπιτική Μερέντα αντιμετωπιζόταν με συγκατάβαση, όπως τα έξυπνα παιδιά με γυαλιά.
Μετά ήρθε η ξενόφερτη Nutella η οποία ήταν επίσης καλή, αλλά ποτέ δεν έφτασε τη
μαγεία της Μερέντας. Ήταν λίγο πιο κρεμώδης, είχε λίγο πιο «ενήλικη» γεύση, κάτι
έφταιγε και δεν έμοιαζε με την Αληθινή. Μετά άλλαξε και η συσκευασία της Μερέντας,
μετά χαθήκαμε με τους παιδικούς μας φίλους και μετά βρεθήκαμε να ψάχνουμε για
δουλειά.
Merenda, από το mereō
Ομόνοια
Πόσο μοιάζουμε μερικές φορές με τους Ιταλούς! Merenda είναι το απογευματινό
σνακ που τρώνε τα παιδιά στην Ιταλία μεταξύ 3 και 5. Παραδοσιακά η merenda
έμοιαζε με απλοποιημένο πρωινό και καμία σχέση δεν είχε με τη σοκολάτα. Ήταν
ό,τι πιο απλό μπορούσε να ετοιμάσει η μητέρα: συνήθως ψωμί με μία φέτα μορταδέλα
ή σαλάμι, σε άλλες περιοχές, ψωμί με τριμμένη ντομάτα, αλλού ψωμί με σκόρδο και
λάδι. Στην πολύ παλιά Ελλάδα το αντίστοιχο ήταν ακόμα πιο φτωχό: ψωμί με αλάτι,
λάδι αν υπήρχε. Και πόσο συγκινητικό, η ετυμολογία της λέξης καταλήγει και πάλι
στην Ελλάδα. Από το λεξικό Lewis & Short:
Σύνταγμα
Merenda, από το λατινικό mereō που σημαίνει «κερδίζω, αξίζω»
Μereō, από την αρχαία ελληνική λέξη μέρος «τμήμα, περιοχή, μοιρασιά, μερίδα»
Η Patience Gray, αγγλίδα ταξιδιωτική συγγραφέας και μαγείρισσα, δίνει άλλη
ερμηνεία:
Η ιταλική λέξη mero σημαίνει «κρασί που δεν έχει υποστεί επεξεργασία».
Επειδή όμως αυτό το κρασί χτυπάει πολύ στο κεφάλι χωρίς συνοδεία φαγητού,
συνδυάζεται τελετουργικά με μία μερέντα. Η μερέντα δεν πρέπει να συγχέεται με
το μοντέρνο σνακ. Το σνακ αρπάζεται, η μερέντα μοιράζεται. Η λέξη υποδηλώνει
κέφι και συνδυάζεται με μία στιγμή μεταξύ του τέλους της δουλειάς και της επιστροφής
στην λαμπερή ανωνυμία της μικρής τέλειας φυλακής που είναι το σπίτι του κάθε Ιταλού.
Οι φωτογραφίες είναι από το "Παλιές φωτογραφίες της Αθήνας"
lifo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου