Δραματικό μήνυμα αποτροπής της χρεοκοπίας το οποίο συνόδευσε με μία σκληρή περιγραφή ενός τέτοιου ενδεχομένου, απηύθυνε ο Λουκάς Παπαδήμος προς τους υπουργούς κατά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου και εμμέσως προς τον ελληνικό λαό.
Υστερα από τις 6 παραιτήσεις υπουργών και υφυπουργών (Κουτσούκος, Ξενογιαννακοπούλου, Βορίδης, Γεωργιάδης, Γεωργίου, Ροντούλης) την παρεπόμενη αυτών αποχώρηση του ΛΑΟΣ από τη κυβέρνηση και την χθεσινή ψυχρολουσία στο Eurogroup, ο κ. Παπαδήμος έθεσε τους υπουργο΄ςυ προ ιστορικών ευθυνών: Μένουμε ή όχι στο ευρώ.
Ο πρωθυπουργός ομολόγησε ότι οι αντοχές της κυβέρνησης «δοκιμάζονται» και άφησε αιχμές για τη στάση πολιτικών δυνάμεων και βουλευτών λέγοντας ότι είναι «είναι σαφές πως δεν μπορούν όλοι να σηκώσουν το βάρος της ευθύνης».
Εδειξε δε ευθέως την έξοδο από την κυβέρνηση σε όσους καταψηφίσουν το νέο πρόγραμμα. «Είναι αυτονόητο πως όποιος διαφωνεί και δεν ψηφίσει το νέο πρόγραμμα δεν μπορεί να παραμείνει στην κυβέρνηση», είπε ενώ με μια κομψή διατύπωση έθεσε το ΛΑΟΣ και τυπικά εκτός κυβέρνησης «οι πολιτικοί αρχηγοί τωνδύο κομμάτων που συμμετέχουν και την στηρίζουν».
Αναφέρθηκε εκτενώς στους στόχους του νέου προγράμματος και προσπάθησε να δείξει φως στο τούνελ της κρίσης λέγοντας ότι βάσει του νέου μνημονιακού προγράμματος, το 2012 θα υπάρξει πρωτογενές πλεοόνασμα 4,5%, το 2013 θα καταγραφεί επιστροφή σε θετικό πρόσημο ανάπτυξης και το 2014 ο ρυθμός ανάπτυξης θα βρεθεί στο 2.5% – 3% επί του ΑΕΠ.
Περιέγραψε ακολούθως την εικόνα μιας χρεοκοπημένης Ελλάδας:
Λένε ορισμένοι: από ένα τέτοιο οικονομικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει επώδυνα μέτρα, προτιμότερη θα ήταν η χρεοκοπία. Πλανώνται οικτρά όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο, ή δημαγωγούν επικίνδυνα. Μια άτακτη χρεοκοπία θα έριχνε τη χώρα μας σε μια καταστροφική περιπέτεια. Θα δημιουργούσε συνθήκες ανεξέλεγκτου οικονομικού χάους και κοινωνικής έκρηξης. Οι δυσμενείς συνέπειες μιας άτακτης χρεοκοπίας θα ήταν πολλαπλές και εξαιρετικά επώδυνες για την ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Το κράτος θα αδυνατούσε να πληρώσει μισθούς, συντάξεις, να καλύψει στοιχειώδεις λειτουργίες, όπως τα νοσοκομεία και τα σχολεία, καθώς έχει ακόμα πρωτογενές έλλειμμα ύψους 5,2 δισ. ευρώ. Δηλαδή τα έσοδα του κράτους δεν αρκούν για να καλύψουν τις δαπάνες, ακόμα κι αν παύαμε να εξυπηρετούμε το χρέος.
Οι άμεσες περικοπές δαπανών στις οποίες θα έπρεπε να προχωρήσουμε, στην περίπτωση μιας άτακτης χρεοκοπίας, θα οδηγούσαν σε πραγματική κατάρρευση μισθών και συντάξεων, καθώς μάλιστα θα ήταν ακόμα πιο δύσκολη η είσπραξη των φόρων.
Η εισαγωγή βασικών αγαθών, όπως φάρμακα, πετρέλαιο, μηχανήματα κτλ., θα γινόταν ιδιαίτερα προβληματική, αφού η χώρα, τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας, θα έχανε κάθε δυνατότητα πρόσβασης σε δανεισμό και η ρευστότητα θα συρρικνωνόταν. Επιχειρήσεις θα έκλειναν μαζικά, αδυνατώντας να αντλήσουν χρηματοδότηση.
Το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων στην περίπτωση μιας άτακτης χρεοκοπίας θα κατέρρεε, και η χώρα θα παρασυρόταν σε μια μακρά δίνη ύφεσης, αστάθειας, ανεργίας και εξαθλίωσης.
Οι εξελίξεις αυτές θα οδηγούσαν, αργά ή γρήγορα, στην έξοδο από το ευρώ. Από χώρα του πυρήνα της Ευρωζώνης, η Ελλάδα θα καταντούσε χώρα αδύναμη, στο περιθώριο της Ευρώπης.
Και κατέληξε: Τρεις μήνες μετά (από την ανάληψη των ευθυνών της κυβέρνησης) είμαστε σε απόσταση αναπνοής από το σημείο μηδέν. Είτε καταλήγουμε σε μια συμφωνία που θα βάλει τη χώρα σε μια νέα τροχιά, είτε αν κάνουμε πίσω, δειλιάζοντας άλλη μια φορά στην ιστορία μας, θα πάμε σε κατάρρευση. Θέλω να είμαι σαφής. Οι στιγμές δεν είναι απλώς κρίσιμες, είναι δραματικές για τη χώρα. Σε μια τέτοια κατάσταση για μένα δεν υπάρχει δίλημμα. Υπάρχει ένα και μόνο ζητούμενο: να υπερβούμε, ίσως για μια και μοναδική φορά στην προσωπική και πολιτική ζωή του καθενός, ό,τι αφορά το άτομό μας και να δώσουμε ολόκληρο τον εαυτό μας και τα πάντα για να σωθεί η χώρα και να αποτρέψουμε τη χρεοκοπία και μια εθνική ήττα. Πατριωτικό σήμερα δεν είναι να ρίξουμε τις ασπίδες, αλλά ενωμένοι, ακόμα και με σφιγμένα τα δόντια, να πάρουμε τις αναγκαίες δύσκολες αποφάσεις για τη σωτηρία της χώρας.
Θα είναι μια τεράστια αδικία της ιστορίας, η χώρα από την οποία ξεκίνησε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, που τα τελευταία 65 χρόνια βίωσε έναν εμφύλιο και μια δικτατορία, αλλά πρόκοψε, οικοδόμησε την ευημερία της, οικοδόμησε μια δημοκρατία, θεσμούς και αξίες, να φτάσει στην πτώχευση και να βρεθεί, από ένα ακόμα λάθος, σε εθνική απομόνωση και εθνική απόγνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου