Η Κατερίνα Παπουτσάκη είναι ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα πρόσωπα της ελληνικής showbiz και κάθε της δήλωση και εμφάνιση γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Το entertv.gr κατάφερε και αλίευσε μια συνέντευξη της, η οποία σίγουρα θα μας απασχολήσει. Φειδωλή σε ό,τι αφορά στα προσωπικά της- αφού τον τελευταίο καιρό δεν θέλει να μιλάει για την ερωτική της ζωή, όπως συνέβη και στην πρόσφατη συνάντησή της με την Ελένη Μενεγάκη που απέφυγε να απαντήσει αν είναι ξανά μαζί με τον πρώην της (Ορέστη Τζιόβα) αν και οι φωτογραφίες αποδεικνύουν το αντίθετο- ήταν ξανά στη συνέντευξή της η ηθοποιός, αυτή τη φορά για το «Down Town Κύπρου» της εφημερίδας «Ο Φιλελεύθερος» και στον δημοσιογράφο Γιάννη Χατζηγεωργίου.
-Ισορροπείς πολύ καλά ανάμεσα σε δουλειές που είναι για λίγους, όπως «οι Δούλες» του Ζενέ- στο πρώτο μισό της φετινής θεατρικής σεζόν-, αλλά και πιο μαζικές παραγωγές, όπως είναι τώρα το «Απατεώνες και τζέντλεμεν» που παίζεται στο «Παλλάς». Δεν είναι πολύ δύσκολο όλο αυτό;
-Είναι, αλλά είναι ταυτόχρονα και πολύ γοητευτικό. Μιλάμε για δύο διαφορετικού είδους δουλειές, αλλά καθόλου αντίθετες. Αυτό, όμως, γίνεται μέσα στα πλαίσια της τέχνης μας, το να μπορούμε δηλαδή να δοκιμαζόμαστε σε διαφορετικά πράγματα. Για μένα, είναι επιδίωξη να μην παγιώνομαι σε συγκεκριμένους ρόλους και επιδιώκω να υπάρχει μία ευελιξία εναλλαγής, άρα και εξέλιξης.
-Έχεις μετανιώσει για πειραματισμούς σου;
-Όχι. Καθόλου.
-Ούτε και για εκείνους για τους οποίους έχεις επικριθεί στο παρελθόν;
-Όχι βέβαια!
-Απ ό,τι μαθαίνω έχουν ήδη προπωληθεί για τις παραστάσεις στο «Παλλάς» 10 χιλιάδες εισιτήρια. Σου έχει τύχει ποτέ να παίξεις σε μία άδεια θεατρική αίθουσα;
-Μου έχει τύχει να παίξω με 10 θεατές, σε μία παράσταση, πριν από 7 χρόνια, η οποία δεν είχε πάει πολύ καλά. Μερικές φορές, όμως, σε τέτοιου είδους «αποτυχίες» γίνονται και οι πιο ωραίες παραστάσεις. Σαν να συμβαίνει μία μυστική συμφωνία και λες με το κοινό «αφού συμβαίνει αυτό, τουλάχιστον ας το ευχαριστηθούμε». Και τελικά πραγματοποιείται μία παράσταση, η οποία έχει εξαιρετικό αποτέλεσμα.
-Υπήρξαν στιγμές της μέχρι τώρα πορείας σου που να ένιωσες ότι απέτυχες;
-Όχι!
-Ούτε όταν κάποιοι αμφισβητούσαν τις επαγγελματικές σου επιλογές;
-Καθόλου. Εμένα με αφορά τι λέει ο κόσμος που έχει παρακολουθήσει δουλειές μου και με τιμά με την παρουσία του, εκείνοι που με γνωρίζουν και έχουν προσωπική επαφή μαζί μου- άρα και προσωπική άποψη για μένα-, οι φίλοι μου, η οικογένειά μου.
-Τι αλλαγές βλέπεις στον εαυτό σου από τότε που ξεκίνησες στο θέατρο μέχρι σήμερα;
-Καταρχάς, έχω μεγαλώσει αρκετά. Άλλωστε, έχουν περάσει 14 χρόνια από τότε που πρωτοξεκίνησα σε αυτή τη δουλειά. Επομένως, έχουν υπάρξει και αρκετές αλλαγές στον χαρακτήρα μου: Ωρίμασα, μεγάλωσα. Ωστόσο, πάντα δούλευα πάρα πολύ, πάντα ήμουν ενεργή επαγγελματικά και, δόξα τω Θεώ, δεν έχω μείνει ποτέ εκτός μέχρι στιγμής. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, σε ένα κλάδο που, όπως ξέρεις, μαστίζεται από ανεργία.
-Αισθάνεσαι παρεξηγημένη από τα media;
-Δεν θέλω καν να μπω σε διαδικασία απάντησης σε αυτή την ερώτηση.
-Θα προτιμούσες τα media να ασχολούνται περισσότερο με τη δουλειά σου παρά με την προσωπική σου ζωή;
-Πιστεύω ότι ο χρόνος αποκαθιστά τα πράγματα. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Εγώ προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου με συνέπεια και σεβασμό και όλα τα άλλα δεν με αφορούν.
-Ενοχλείσαι το ίδιο έντονα, όπως στο παρελθόν, που υπήρχαν και υπάρχουν δημοσιεύματα που αφορούν στην προσωπική σου ζωή;
-Δεν ασχολούμαι με αυτά. Δεν μπορώ άλλο να ασχολούμαι με ανύπαρκτες πληροφορίες- γιατί αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές!
-Οι χαρακτηρισμοί που σε ακολουθούν είναι πολλοί: Είσαι σέξι, μοιραία, ωραία. Πως τα βρίσκεις όλα αυτά;
-Εσύ τα λες (γέλια). Νιώθω πάρα πολύ τυχερή που έχουν έρθει τα πράγματα έτσι όπως έχουν συμβεί στη ζωή μου και δεν μπορώ πάρα να είμαι μόνο ευγνώμων στις ευκαιρίες που μου δίνονται. Αποκλειστική μου μέριμνα είναι να αντεπεξέρχομαι όσο το δυνατόν καλύτερα στις προκλήσεις της δουλειάς μου.
-Όταν έχεις χρόνο για σένα τι σου αρέσει να κάνεις;
-Μου αρέσει να χαλαρώνω με τους φίλους μου στη βεράντα του σπιτιού μου- κι είναι υπέροχα τώρα που καλοκαιριάζει-, στο μαγαζί που έχουμε με μία παρέα φίλων-το Nueva Trova, στο Μοναστηράκι-, να κάνω βόλτες, να παρακολουθώ θέατρο και σινεμά.
-Για προσωπική ζωή δεν έχεις χρόνο;
-Πάντα βρίσκεις χρόνο και για προσωπική ζωή. Και εγώ, δεν είμαι μονομανής άνθρωπος. Είμαι τρομερά εργατική, προσπαθώ πολύ για τη δουλειά μου και την αγαπώ υπερβολικά, όμως χρειάζομαι και το χρόνο μου για να ξεκουραστώ και ίσως έτσι να ξαναγεμίσω τις μπαταρίες μου.
-Ο έρωτας έχει μπει πια σε δεύτερη μοίρα στη ζωή σου;
-Τώρα δίνω έμφαση στη δουλειά μου.
-Και ο έρωτας δεν υπάρχει πουθενά, Κατερίνα;
-Ποιος ξέρει;
-Είσαι μπερδεμένη;
-Καθόλου! Είμαι μια χαρά. Καλύτερα από ποτέ!
-Άρα ξανά ερωτευμένη;
-Τέτοιες απαντήσεις, είπαμε, δεν δίνω, Γιάννη μου!
-Θα επέστρεφες σε κάποιον άντρα με τον οποίο έχετε χωρίσει ή ο χωρισμός σημαίνει και το οριστικό τέλος της σχέσης;
-Άλλη ερώτηση!
-Η απιστία θα ήταν λόγος χωρισμού για σένα;
-Για σένα θα ήταν;
-Εσύ έχεις απατήσει ποτέ;
-Όχι!
-Σε έχουν απατήσει;
-Ε, φαντάζομαι πως ναι.
-Ποια είναι τα πάθη της ζωής σου;
-Η δουλειά μου, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου. Οτιδήποτε με το οποίο καταπιάνομαι, δεν το κάνω με μέτριες διαθέσεις, αλλά με πάθος. Μισώ οτιδήποτε χλιαρό. Ό,τι κάνω το κάνω με πολύ μεγάλο νοιάξιμο και αγάπη.
-Τι απαντάς στους γονείς σου όταν σου λένε «πότε θα κάνεις τα δικά σου παιδιά;»;
-Δεν με ρωτάνε κάτι τέτοιο, δεν μπαίνουν σε τέτοια διαδικασία. Έχουν υπομονή…(γέλια!).
-Υπήρξε ποτέ στη ζωή σου κάποιος έρωτας που να σε διέλυσε- και με την καλή, αλλά και με την κακή του πλευρά;
-Όλοι οι μεγάλοι έρωτες έχουν και μεγάλες διακυμάνσεις.
-Εσύ συνήθως ζεις τέτοιους μεγάλους έρωτες;
-Δεν μπορώ τη μετριότητα του συναισθήματος. Όπως και στη δουλειά μου, τα συναισθήματα θέλω να τα ζω στο απόλυτό τους.
-Αν δεν έκανες αυτή τη δουλειά, έχεις σκεφτεί τι άλλο θα μπορούσες να κάνεις προκειμένου να επιβιώσεις;
-Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω άλλη δουλειά. Νομίζω ότι θα είμαι φοβερά δυστυχισμένη αν δεν μπορώ να παίζω ρόλους. Αυτό που ήθελα, από πολύ μικρή, ήταν να ασχοληθώ με το θέατρο.
-Οι γονείς σου συμφωνούσαν;
-Α, δεν τους το λεγα εκτός από μία φορά, όταν ήμουν 3 χρονών! Ούτε καν το φαντάζονταν, αλλά όταν ήρθε η ώρα δεν είχαν πρόβλημα. Παρόλα αυτά, όταν τέλειωσα το σχολείο πήγα στο μεταφραστικό του Γαλλικού Ινστιτούτου για να υπάρχει ένα αντίβαρο, ένα πτυχίο. Ωστόσο, δεν το τελείωσα, γιατί στη σχολή του Διαμαντοπούλου όπου σπούδαζα τότε παράλληλα θέατρο, κατάλαβα ότι η καρδιά μου χτυπούσε μόνο για το θέατρο.
-Στο παρελθόν θυμάμαι ότι έκλαιγες πολύ συχνά. Συνεχίζεται αυτό;
-Ουουουου! (γελάει). Αυτό δεν αλλάζει με τίποτα. Πολύ κλάμα! Μπορεί να με κάνει να κλάψω από ένα μωράκι μικρό που είναι με τη μαμά του και χαμογελάει, από τον ήχο ενός ασθενοφόρου που θα περάσει και θα σκεφτώ ότι κάποιος άνθρωπος βρίσκεται μέσα σ αυτό και κινδυνεύει… Άλλωστε, το κλάμα είναι έκφραση πολλών συναισθημάτων- όχι απαραίτητα μόνο λύπης.
-Τα δάκρυα του πόνου έχουν λιγοστέψει;
-Αυτό δεν τελειώνει ποτέ.
-Η εικόνα πάντως που μου δίνεις είναι ότι αυτή την περίοδο είσαι πολύ καλά, πολύ ευτυχισμένη. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους τομείς της ζωής σου;
-Ναι, ζω μία πολύ καλή περίοδο τώρα.
-Αν και μόνη;
-Δεν απαντάω, ρε συ Γιάννη, σ’ αυτά! Με τίποτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου