Αν κάτι είναι εντυπωσιακό στην υπόθεση του Άκη είναι το γεγονός ότι κρατούσε ημερολόγιο στο οποίο κατέγραφε κάθε του πράξη και σκέψη. Είναι τόσο λεπτομερής η καταγραφή που ακόμη κι εδώ ο Άκης δικαιολογεί απόλυτα τον χαρακτηρισμό του Γερμανού. Το ίδιο συνέβη και με την Στάζι. Όταν οι δυτικοί ανακάλυψαν τα αρχεία δεν πίστευαν στα μάτια τους!
Στον Άκη Τσοχατζόπουλο οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Δίχως το ημερολόγιό του δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με αποδείξεις. Λόγω του Άκη και της εμμονής του να διατηρεί προσωπικό αρχείο, έχουμε το δικαίωμα να ζητήσουμε λεπτομερή και πλήρη έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όλων εκείνων που διατέλεσαν υπουργοί στην περίοδο της μεταπολίτευσης.
Διαβάζουμε στο ημερολόγιο του Άκη για τις μίζες των εκατομμυρίων ευρώ λες και πρόκειται για μία απλή καθημερινή υπόθεση ρουτίνας. Οι άνθρωποι ήσαν τόσο ξεδιάντροποι που κατέγραφαν λεπτομερώς την ληστεία σε βάρος του ελληνικού λαού! Μέχρι χτες μας έλεγαν ότι θα έπρεπε να μιλάμε με στοιχεία. Ιδού, λοιπόν. Τα στοιχεία υπάρχουν. Είναι η πρακτική Τσοχατζόπουλου, είναι η πρακτική μιας ολόκληρης περιόδου και ενός πολιτικού προσωπικού πεινασμένου για λεφτά και εξουσία.
Τα εκατομμύρια ευρώ κάνουν προκλητικά περίπατο σε ένα ημερολόγιο – μνημείο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Τα τραπεζικά εμβάσματα προκαλούν το αίσθημα του κοινού για Δικαιοσύνη. Μόνο που η αίσθηση αυτή δεν σταματά μόνο στον Άκη και στην παρέα του. Πρέπει να αποδειχτεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο Άκης ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Το πιστεύει κανείς;
Είναι η τελευταία ευκαιρία για το πολιτικό σύστημα, προκειμένου αυτό να αποδείξει ότι μπορεί να κοιτάζει κατάματα τον ελληνικό λαό και να του ζητάει έτσι θυσίες για την επόμενη ημέρα. Πολύ φοβάμαι ότι το αίσθημα ενοχής είναι τόσο βαθύ που κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Δεν θα τολμήσουν να σηκώσουν το γάντι και να προχωρήσουν την πολυπόθητη αυτοκάθαρση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα και μετά απ’ όσα έχουν γίνει, δεν υπάρχει πολιτικός χώρος που να έκανε σημαία του την υπόθεση Τσοχατζόπουλου ή γενικότερα το θέμα της αντιμετώπισης της διαφθοράς. Γιατί άραγε; Όλοι; Είναι δυνατόν; Καλά οι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι άλλοι τι φοβούνται;
Στο μεταξύ, πρέπει να αισθάνονται τυχεροί όσοι είναι δημοσιογράφοι και το μικρό τους όνομα δεν είναι Νίκος. Σε αντίθετη περίπτωση θα κινδύνευαν να βρεθούν στο ίδιο κάδρο με τον Άκη. Το ίδιο τυχερός, πάντως, πρέπει να αισθάνεται ο ένας και μοναδικός Νίκος των αρχείων, επειδή ακριβώς παραμένει ακόμη στο σκοτάδι. Ο Νίκος που με δεκαπέντε ψωροχιλιάρικα το μήνα επιχείρησε να ξεπλύνει έναν ολόκληρο Άκη. Πολύ μικρό το τίμημα. Πολύ μεγάλη η φθήνια στον μαχαλά μας.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Στον Άκη Τσοχατζόπουλο οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ. Δίχως το ημερολόγιό του δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με αποδείξεις. Λόγω του Άκη και της εμμονής του να διατηρεί προσωπικό αρχείο, έχουμε το δικαίωμα να ζητήσουμε λεπτομερή και πλήρη έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων όλων εκείνων που διατέλεσαν υπουργοί στην περίοδο της μεταπολίτευσης.
Διαβάζουμε στο ημερολόγιο του Άκη για τις μίζες των εκατομμυρίων ευρώ λες και πρόκειται για μία απλή καθημερινή υπόθεση ρουτίνας. Οι άνθρωποι ήσαν τόσο ξεδιάντροποι που κατέγραφαν λεπτομερώς την ληστεία σε βάρος του ελληνικού λαού! Μέχρι χτες μας έλεγαν ότι θα έπρεπε να μιλάμε με στοιχεία. Ιδού, λοιπόν. Τα στοιχεία υπάρχουν. Είναι η πρακτική Τσοχατζόπουλου, είναι η πρακτική μιας ολόκληρης περιόδου και ενός πολιτικού προσωπικού πεινασμένου για λεφτά και εξουσία.
Τα εκατομμύρια ευρώ κάνουν προκλητικά περίπατο σε ένα ημερολόγιο – μνημείο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Τα τραπεζικά εμβάσματα προκαλούν το αίσθημα του κοινού για Δικαιοσύνη. Μόνο που η αίσθηση αυτή δεν σταματά μόνο στον Άκη και στην παρέα του. Πρέπει να αποδειχτεί πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ο Άκης ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Το πιστεύει κανείς;
Είναι η τελευταία ευκαιρία για το πολιτικό σύστημα, προκειμένου αυτό να αποδείξει ότι μπορεί να κοιτάζει κατάματα τον ελληνικό λαό και να του ζητάει έτσι θυσίες για την επόμενη ημέρα. Πολύ φοβάμαι ότι το αίσθημα ενοχής είναι τόσο βαθύ που κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Δεν θα τολμήσουν να σηκώσουν το γάντι και να προχωρήσουν την πολυπόθητη αυτοκάθαρση. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα και μετά απ’ όσα έχουν γίνει, δεν υπάρχει πολιτικός χώρος που να έκανε σημαία του την υπόθεση Τσοχατζόπουλου ή γενικότερα το θέμα της αντιμετώπισης της διαφθοράς. Γιατί άραγε; Όλοι; Είναι δυνατόν; Καλά οι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οι άλλοι τι φοβούνται;
Στο μεταξύ, πρέπει να αισθάνονται τυχεροί όσοι είναι δημοσιογράφοι και το μικρό τους όνομα δεν είναι Νίκος. Σε αντίθετη περίπτωση θα κινδύνευαν να βρεθούν στο ίδιο κάδρο με τον Άκη. Το ίδιο τυχερός, πάντως, πρέπει να αισθάνεται ο ένας και μοναδικός Νίκος των αρχείων, επειδή ακριβώς παραμένει ακόμη στο σκοτάδι. Ο Νίκος που με δεκαπέντε ψωροχιλιάρικα το μήνα επιχείρησε να ξεπλύνει έναν ολόκληρο Άκη. Πολύ μικρό το τίμημα. Πολύ μεγάλη η φθήνια στον μαχαλά μας.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου