Τυχαία η άνοδος της Χρυσής Αυγής; Δε νομίζω

του Στρατή Μαζίδη

Η διαφαινόμενη είσοδος της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο και πιθανώς με ποσοστό μεγαλύτερο από τις δημοσκοπήσεις, έχει προκαλέσει μια θύελλα αντιδράσεων που αναδεικνύεται μέσα από τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών.
Ας προσπαθήσουμε όμως στεκόμενοι στα γεγονότα να εξηγήσουμε το φαινόμενο -κατά τη γνώμη μου- που λέγεται Χρυσή Αυγή.

Η Χρυσή Αυγή δεν προήλθε από παρθενογένεση εδώ και λίγους μήνες αλλά υπάρχει παραπάνω από είκοσι χρόνια.

Ήδη από το μακρινό 1997 είχαν αρχίσει οι πρώτες φωνές για την έξαρση της εγκληματικότητας λόγω των λαθρομεταναστών στην Ελλάδα. Ήταν εκείνη η εποχή της εξέγερσης στη γειτονική Αλβανία κατά την οποία βαρυποινίτες και καλάσνικοφ αφίχθησαν εν τω μέσω της νυκτός στη χώρα μας. Η σπείρα του πιτσιρικά τότε Πάτσι έσπερνε τον τρόμο στα Μεσόγαια. Οι διαρρήξεις συντάραζαν την ελληνική κοινωνία.

Με την πάροδο του χρόνου άρχισαν να φτάνουν στις Ελλάδα οι πρώτες καραβιές Ασιατών και Αφρικανών. Η εγκληματικότητα άρχισε να αυξάνεται επικίνδυνα. Οι πολίτες διαμαρτύρονταν. Όμως η συντεταγμένη πολιτεία εκώφευε. Μέχρι και σύλλογος ληστευθέντων είχε συσταθεί ενώ για αρκετά έτη ο πρόεδρός του ήταν φιλοξενούμενος στα παράθυρα των τηλεοπτικών δελτίων.

Το κέντρο της Αθήνας, η ερημωμένη περιφέρεια άρχισαν σταδιακά να αγριεύουν. Να αλλάζουν όψη. Μεταμορφώνονταν από κοινωνίες ανθρώπων σε πόλεις της Άγριας Δύσης. Οι κάτοικοι προειδοποιούσαν. Φώναζαν. Εκλιπαρούσαν. Καλούσαν απεγνωσμένα σε βοήθεια.

Το κράτος όμως απέστεργε. Δεν ενδιαφερόταν. Η Εκάλη, το Ψυχικό, η Άνοιξη, το Κολωνάκι και οι καλοκαιρινές βίλες στη Τζιά, την Πάρο και τη Μύκονο δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα. Άλλωστε ήταν η εποχή με τις μεγάλες μπίζνες, ποιος να ασχοληθεί τώρα με το popolo; Αντίθετα όποιος τολμούσε να μιλήσει δεχόταν τη στάμπα του ξενόφοβου και του ρατσιστή.

Και για την παραπάνω εικόνα, δεν είναι θέμα ρατσισμού, ευθύνονται οι λαθρομετανάστες κι όποιος δεν το δέχεται ας δει τις στατιστικές της αστυνομίας. Διότι στη χώρα μας δεν ήρθαν γιατροί, μηχανικοί, δάσκαλοι, τεχνίτες κτλ

Ήρθαν ως επί το πλείστον (όσον αφορά αφρικανούς και ασιάτες) κακοποιά στοιχεία. Ήρθαν ορδές εξαθλιωμένων ανθρώπων (που όμως βρήκαν μερικές χιλιάδες δολάρια για τα ναύλα τους…) που κίνησαν για τον Παράδεισο αλλά αντίκρυσαν την κόλαση και ΝΑΙ την εκμετάλλευση από πολλούς (ελληναράδες) που τους ρουφούσαν το αίμα για φραγκοδίφραγκα αδιαφορώντας αν έτσι στοχοποιούν και γεννούν μίσος για τους Έλληνες. Η πείνα, το στρίμωγμα σε καταγώγια κατά δεκάδες (για να θησαυρίζουν κάποιοι άλλοι ελληναράδες) δημιούργησαν έγκλημα.

Επιπρόσθετα το έγκλημα άλλαξε μορφή. Έγινε βίαιο, αποτρόπαιο. Δολοφονίες για 30 και 40 ευρώ, βιασμοί, ατιμώσεις, ανελέητο ξύλο ακόμη και για όσους δεν αντιστέκονταν. Άραγε εκδικητική μανία ή κάτι άλλο πολύ πιο σκοτεινό που κανείς μας δε φαντάζεται;

Όπως και να χει, το κράτος σε όλα αυτά ήταν απλά ανύπαρκτο. Εξαγγελίες, πολυδύναμα αστυνομικά τμήματα, νέες μεταναστευτικές πολιτικές και άλλες ομορφιές της ρητορικής. Ήταν ανύπαρκτο κατασταλτικά ως αστυνομία, ήταν ανύπαρκτο ως Δικαιοσύνη, ήταν ανύπαρκτο προληπτικά ώστε έστω όταν άρχισε να σοβαρεύει η κατάσταση να αρχίζει να υλοποιεί ένα σχεδιασμό θωράκισης της χώρας και απέλασης των παρανόμων στοιχείων.

Βέβαια εδώ είμαστε στην πολιτισμένη ευρωπαϊκή Ελλάδα. Ουδεμία σχέση έχουμε με τις υποανάπτυκτες ΗΠΑ όπου αν περάσεις παράνομα τα σύνορα θα βρεθείς μπρούμιτα με δέκα κάνες να σε σημαδεύουν ή τη φασιστική Ιταλία η οποία βυθίζει ότι πλησιάζει τις ακτές της. Μπάτε σκύλοι αλέστε!

Δημιουργήθηκε λοιπόν μέσω της νέας κατάστασης ένα κενό. Κι αυτό το κενό το κάλυψε η Χρυσή Αυγή. Το κάλυψε συνοδεύοντας τους γέροντες στην τράπεζα για να πάρουν τη σύνταξή τους, το κάλυψε αποδίδοντας τη δική της δικαιοσύνη -αφού η άλλη δεν υπάρχει καθώς όντας πραγματικά τυφλή σκοντάφτει συνέχεια- την άμεση όταν κάποιοι πακιστανοί παρενόχλησαν ένα 14χρονο κορίτσι στον άγιο Παντελεήμονα, το κάλυψε καθαρίζοντας την περιοχή στον ΟΣΕ προς μεγάλη έκπληξη του Σρόιτερ και του Χρυσοχοΐδη από τα λόγια του εργαζομένου στην εταιρεία security.

Αρκετοί από εσάς ίσως θυμούνται το αφιέρωμά μας στις αρχές του Ιανουαρίου στο κέντρο της Αθήνας. Μια νυχτερινή περιπλάνηση εκεί, τα όσα θα αντικρύσει κανείς, θα τον κάνουν να καταλάβει γιατί η Χρυσή Αυγή λαμβάνει 5,7% στις δημοσκοπήσεις και πιθανώς υψηλότερο ποσοστό στην κάλπη με εκπληκτικά ποσοστά στις περιφέρειες του νομού Αττικής.

Είναι εύκολο σε μια κοινωνία που όσοι την κυβέρνησαν και αδιαφόρησαν για όλα τα παραπάνω, τώρα από το δικό τους φόβο (διότι ουδόλλως αυτοί οι φασίστες που μας κυβερνούν και μας έχουν ξεσκίσει ενώ ψηφίστηκαν υπό άλλες συνθήκες και εξαγγελίες, νοιάζονται για τη σβάστιγκα και το χάιλ Χίτλερ) να πωλούν τρόμο ώστε να μαντρώσουν όσους έφυγαν από τα κομματικά μαντριά συνειδητοποιώντας πως δεν είναι πρόβατα, των οποίων ένα μέρος στράφηκε στη Χρυσή Αυγή. Ξέρετε πόσοι παραδοσιακοί, παπανδρεϊκοί, κολλημένοι πασόκοι, πάνε σούμπιτοι στο παραβάν για να ρίξουν Μιχαλολιάκο; Αμέτρητοι. Αυτοί όλοι είναι λάτρες του Χίτλερ ή απλά χεσμένοι από το φόβο τους με όσα έγιναν χθες στο κάτω διαμέρισμα, προχθές στην κόρη του ψιλικατζή, τις προάλλες στο σπίτι του γείτονα τρία τετράγωνα πιο κάτω;

Και γιατί; Διότι επικρατεί φόβος, ένα κυρίαρχο συναίσθημα και ικανό να οδηγήσει σε πράξεις – επιλογές που δε φαντάζεσαι. Σε καθιστά έτοιμο για όλα. Διότι όταν αντιμετωπίζεις ακραίες καταστάσεις, τότε αντιδράς κι εσύ ανάλογα. Άνθρωποι που μέχρι χθες αποκαλούσαν φασισταριό τη Χρυσή Αυγή, την Κυριακή θα την ψηφίσουν και με τα δυο τους χέρια.

Ίσως επειδή για όλους αυτούς η κατάσταση έχει οδηγηθεί πλέον στα άκρα, και μόνο με κάτι ακραίο αντιμετωπίζεται. Αν εμφανίσεις μια μόλυνση σε πληγή στο πόδι σου, ο γιατρός θα σου δώσει οδηγίες για την αντιμετώπιση της πρώτης και την επούλωσή της δεύτερης (επιμελής καθαρισμός, αντισηψία κτλ). Αν αδιαφορήσεις, αυτή θα επεκταθεί και πάλι θα σου κάνει συστάσεις σε εντονότερο τόνο. Κάποια στιγμή όμως, θα σου πει “έπαθες γάγγραινα. Ή στο κόβω ή πεθαίνεις”.

Αυτό συνέβη και στην περίπτωσή μας. Η κοινωνία μας ως σώμα ασθένησε. Ο νους (που λέει ο λόγος) δηλαδή οι κυβερνώντες δεν ασχολήθηκαν. Αφού λοιπόν έσπειραν θύελλες, τώρα θα θερίσουν ανέμους. Γιατί κι ο τρόμος τον οποίο προβάλλουν με την ανάσταση του Χίτλερ (τον οποίο παρουσιάζεται να θαυμάζει ένα τμήμα του πυρήνα της Χ.Α.) είναι πολύ μικρότερος μπροστά στον καθημερινό φόβο του βιασμού, της ατίμωσης, του ξυλοδαρμού, του σοδομισμού, της δολοφονίας, του κλειδαμπαρώματος μη μπορώντας να πιούμε ένα καφέ στο μπαλκόνι μας και δούμε μπροστά μας καμιά έκπληξη. Κι έπειτα,  όσα άπλυτα του Μιχαλολιάκου και του κόμματος έρθουν στη φόρα, δεν καταργούν τη μπόχα που αναδύει το υπάρχον πολιτικό σύστημα που κυριαρχεί κοντά 40 χρόνια. Ένα σύστημα που με πρακτικές ολοκληρωτικού καθεστώτος τρομοκρατεί τους πολίτες για να μην καταρρεύσει ο δικομματισμός και ενισχυθούν τα άλλα κόμματα, τολμά να μιλά για φασισμό. Ένα σύστημα που ανοίγει στρατόπεδα συγκέντρωσης κάνει λόγο για Άουσβιτς…

Άλλωστε κι αυτός ακόμη ο Χίτλερ πως ανεδείχθη; Βρήκε κατάλληλες συνθήκες. Η ταπεινωμένη Γερμανία του Α’ ΠΠ των εξοντωτικών όρων βρήκε κάποιον που την ξεσήκωσε, την ανέστησε κι αν δεν ήταν η ελληνική αντίσταση να τον καθυστερήσει στο ρωσικό μέτωπο, ίσως σήμερα να μη μπορούσαμε να εκφράζουμε ελεύθερα τις απόψεις μας. Και φυσικά έχω την αίσθηση πως η πλειοψηφία των Γερμανών, ουδέποτε τον καταδίκασε μέσα της.

Το πρόσφορο λοιπόν έδαφος στην περίπτωσή μας ήταν και παραμένει ο φόβος. Ο φόβος τον οποίο δεν ήρθε να καταλαγιάσει ένα οργανωμένο με νόμους κράτος. Ήρθε όμως να τον αντιμετωπίσει η Χρυσή Αυγή. Όταν μάλιστα έχεις την αίσθηση πως κινδυνεύεις θανάσιμα την ώρα που κάποιοι αντί να σε βοηθήσουν γλυκοκοιτάζουν προς αυτούς από τους οποίους κρίνεις ότι κινδυνεύεις, λίγο σε νοιάζει ποιος θα σε σώσει και πως θα σε σώσει, αρκεί να σε σώσει.

Ο φόβος λοιπόν έστειλε τον κόσμο στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής. Διότι αυτή είναι εκεί, όταν αυτοί που έχουν καθήκον όχι.

Αν υπήρχε κράτος που λειτουργεί, αν ήμασταν σοβαρή χώρα με σεβασμό στην εθνική μας κυριαρχία και σοβαρούς νόμους- δίχως παράθυρα- που εφαρμόζονται, δε θα υπήρχαν τα άκρα γιατί πολλά απλά θα εξέλειπαν οι αιτίες γέννησής τους.

Η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύτηκε τον άνεμο της συγκυρίας πλέοντας ολοταχώς προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Τα κριτήρια όμως της μελλοντικής παραμονής της σε αυτό θα είναι εντελώς διαφορετικά, πολυδιάστατα και πολύ πιο απαιτητικά.

freepen.gr