Της Δήμητρας Καδδά
Εκτός ελέγχου βρίσκονται δεκάδες στόχοι του Μνημονίου 2, καθιστώντας το ουσιαστικά ανενεργό τέσσερις μήνες μετά την ενεργοποίησή του, εκτιμούν στελέχη εντός και εκτός Ελλάδας. Οι πιο πολλοί στόχοι που «ξέφυγαν» δεν αφορούν νέα μέτρα αλλά παρεμβάσεις τόνωσης της ανταγωνιστικότητας και νοικοκυρέματος των οικονομικών που συνεχώς αναβάλλονται.
Τα πάντα έχουν παγώσει έως την επομένη των εκλογών. Ωστόσο, οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι προετοιμάζονται μετεκλογικά – αν υπάρξει πολιτική βούληση – για έναν νέο, τρίτο στη σειρά κύκλο επαναδιαπραγμάτευσης, προς το Μνημόνιο 3.
Η τρόικα, όταν και αν σχηματιστεί κυβέρνηση, προγραμματίζει να κατέβει στην Αθήνα, αρχικά για συναντήσεις γνωριμίας. Σε αυτό το σενάριο, θα ενημερωθεί και θα ενημερώσει, και θα αρχίζει να γράφει την έκθεση εφαρμογής του Μνημονίου (με βάση την οποία δίδεται ή όχι η επόμενη δόση). Αν υπάρξει σύγκλιση απόψεων με την τότε κυβέρνηση,θα προετοιμαστεί και για την επικαιροποίηση του Μνημονίου η οποία λόγω των τεράστιων αποκλίσεων ουσιαστικά θα οδηγεί σε νέο Μνημόνιο.
Τα χρονικά όρια είναι στενά, δεδομένου ότι τα διαθέσιμα φθάνουν έως τις 20-21 Ιουλίου. Η τρόικα θα έπρεπε να έρθει τον Μάιο και η δόση να διατεθεί τον Ιούνιο…
«Μην νομίζετε ότι τα πράγματα τότε θα είναι πιο εύκολα» αναφέρουν τα ίδια στελέχη. Επισημαίνουν ότι η πολιτική και κοινωνική αναταραχή, αλλά και το μέγεθος της ύφεσης, έχει στρώσει τις τελευταίες εβδομάδες το χαλί του «ρεαλισμού» στους στόχους του μνημονίου, αλλά και πάλι ο δρόμος είναι μεγάλος, κυρίως στα «διαρθρωτικά».
Ο «ρεαλισμός» αφορά κυρίως τα έτη προσαρμογής (με πρόβλεψη για παράταση έως 3 ετών για την οποία θα αναζητηθούν περίπου 20 δις ευρώ πρόσθετοι πόροι, από υπόλοιπα του PSI, της ανακεφαλαιοποίησης, αποκρατικοποιήσεις και επιπλέον συνδρομή των δανειστών), αλλά και τα μέτρα των 11,6 δις ευρώ που αντί να ληφθούν φέτος θα διανεμηθούν στα επόμενα έτη, με στόχο η πάταξη της φοροδιαφυγής και η επιστροφή σε ανάπτυξη, αυτή τη φορά να πετύχει και να περιορίσει τις επώδυνες περικοπές στο κοινωνικό κράτος.
Ωστόσο, η πίεση για τις δεκάδες παρεμβάσεις που δεν κάνει η Ελλάδα στο ευρύτερο δημόσιο και στις αγορές φέρεται ότι παραμένει. Ουσιαστικά, πρόκειται για τους στόχους του Μνημονίου 2 που και πάλι δεν έγιναν πράξη, αυτή τη φορά λόγω του παρατεταμένου εκλογικού κύκλου.
Οι πιο πολλοί στόχοι του παρόντος Μνημονίου που ξεκίνησε ουσιαστικά τον Μάρτιο, δεν αφορούν στα κοινωνικά επώδυνα και νέα εισπρακτικά μέτρα (πχ περικοπές ειδικών μισθολογίων). Αφορούν, στις κρίσιμες και επί χρόνια καθυστερούμενες μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να γίνουν το πολύ έως τον Ιούνιο.
Ο λόγος για μία σειρά από παρεμβάσεις στα κλειστά επαγγέλματα (κυρίως στους δικηγόρους, αλλά και σε ενεργειακούς επιθεωρητές, ΚΤΕΛ, κλπ), στα τεχνικά επαγγέλματα, στην κατάργηση τελών και γραφειοκρατικών δυσκολιών, σε ηλεκτρονικά συστήματα (προμηθειών, ελέγχου δημοσίων δαπανών), στην αναδόμηση του ΕΣΠΑ, σε παρεμβάσεις διευκόλυνσης επενδύσεων, αποκρατικοποιήσεων και εξαγωγών και – βέβαια – στην αναδόμηση του δημοσίου, του στενού και κυρίως του ευρύτερου (ΔΕΚΟ, φορέων, ταμείων, νοσοκομείων).
Ουσιαστικά πρόκειται για μνημονιακές παρεμβάσεις του 2010 και του 2011 (για μεγάλο μέρος του πολιτικού και όχι μόνο κόσμου οι πιο πολλές από αυτές έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες και είναι η αιτία που η Ελλάδα βρέθηκε εδώ που βρέθηκε) με στόχο τη τόνωση της ανταγωνιστικότητας.
Καθυστερούσαν τρίμηνο – τρίμηνο. Συσσωρεύτηκαν με το νέο Μνημόνιο στους πρώτους μήνες ζωής του, και πάλι δεν έγιναν. Η ιστορία επαναλαμβάνεται για μία ακόμη φορά, και πλέον – αν το αποτέλεσμα των εκλογών το ευνοεί- η μόνη λύση και πάλι είναι ένα νέο Μνημόνιο…
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου