ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ: Παραδώστε την εξουσία στο λαό – ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Εξαρχής έχω ταχθεί, τόσο μέσα από την αρθρογραφία μου στο tsantiri.gr όσο και από τη συμμετοχή μου στις κοινωνικές διεργασίες και δράσεις του ευρύτερου αντιμνημονιακού δημοκρατικού πόλου, υπέρ του μεταπολιτευτικού μονόδρομου της Πραγματικής -Άμεσης- Δημοκρατίας για να βγει η χώρα και λαός από την κρίση.

Έχω πει και δεν είμαι ο μόνος, ότι η κρίση είναι πρωτίστως πολιτική – πολιτισμική, η οικονομική κρίση που μας ταλανίζει είναι η συνέπεια, το αδιέξοδο στο οποίο μας οδήγησε η παρασιτική ολιγαρχία και ο ολιγαρχικός – κοινοβουλευτικός παλαιοκομματισμός.

Η πρόταση για μια νέα μεταπολίτευση που θα μας οδηγήσει στην Πραγματική Δημοκρατίαυιοθετήθηκε το καλοκαίρι του 2011 από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που συμμετείχαν στους κοινωνικούς αγώνες των πλατειών, το «Κίνημα των Αγανακτισμένων» όπως αυθαίρετα το βάφτισαν τα media για να μην το πουν με το όνομά του, δηλαδή το Κίνημα της Άμεσης Δημοκρατίας.

Ωστόσο, στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις παρατήρησα, όπως όλοι σας φαντάζομαι, ότι η λαϊκή απαίτηση για Άμεση Δημοκρατία δεν ακούστηκε πουθενά και από κανέναν, ούτε από τα αντιμνημονιακά κόμματα, τα οποία τουλάχιστον θα έπρεπε να σεβαστούν και να υιοθετήσουν το ουσιαστικότερο ίσως αίτημα του αυθόρμητου λαϊκού κινήματος.

Ούτε οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησαν για Άμεση Δημοκρατία, πράγμα που φανερώνει τις αγκυλώσεις του παλαιοκομματισμού και του παλιού πολιτικού κόσμου ακόμα και μέσα στα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα.

Το συμπέρασμα, βεβαίως, είναι πολύ απλό: για μια ακόμη φορά έγραψαν το λαό στα παλιά τους τα παπούτσια, αρνούμενοι να εισηγηθούν με γενναιότητα αυτό που όφειλαν, δηλαδή να παραδοθεί η διακυβέρνηση του τόπου στο λαό!

Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι η χώρα θα οδηγηθεί στο απόλυτο χάος, στην αβάσταχτη δυστυχία και στην ολοκληρωτική καταστροφή εξαιτίας της πεισματικής άρνησης των πολιτικών να απαγκιστρωθούν από την εξουσία που τους εγγυάται ο ολιγαρχικός κοινοβουλευτισμός.

Σε όσους σπεύσουν να επιχειρηματολογήσουν λέγοντας ότι «η Άμεση Δημοκρατία δεν είναι εφικτή σήμερα», απαντώ ότι η Ελβετία έχει Άμεση Δημοκρατία και το πολίτευμα αυτό της έδωσε οΙωάννης Καποδίστριας πριν έλθει να αναλάβει τη διακυβέρνηση της Ελλάδας, μετά την Επανάσταση του 1821. Σε όσους βιαστούν να πουν το… κλισέ, «μα η Ελλάδα δεν είναι Ελβετία», θα απαντήσω ότι αυτό είναι ηλίθιο επιχείρημα. Πώς είναι δυνατόν εδώ και 30 χρόνια να μας έχουν ζαλίσει στην προπαγάνδα «ότι πρέπει να γίνουμε Ευρώπη» (προσωπικά δεν βλέπω τίποτα ωραίο στο να γίνουμε Ευρώπη) και όταν φτάνει το θέμα στην ταμπακιέρα, δηλαδή στο παράδειγμα της Ελβετίας, τότε -ξαφνικά και ως δια μαγείας- δεν μπορούμε να γίνουμε Ευρώπη ή Ελβετία;

Προσωπικά δεν θα ήθελα ποτέ να γίνουμε η Ευρώπη της κυρίας Μέρκελ και θα επιθυμούσα διακαώς να γίνουμε Ελβετία στο πολίτευμα.

Ύστερα πάλι, υπάρχουν εκείνοι που ανήκουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο, οι οποίοι φαντάζονται την Άμεση Δημοκρατία σαν τις «αναρχοσυνδικαλιστικές» συνελεύσεις της πλατείας Εξαρχείων, που τις είδαμε και στην κάτω πλατεία Συντάγματος, οι οποίες όμως δεν έχουν καμία σχέση με Άμεση Δημοκρατία, περισσότερο πλησιάζουν σε συνεδρίες ομαδικής ψυχανάλυσης. Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση Άμεση Δημοκρατία, γιατί η Δημοκρατία είναι πολύ σοβαρό πολίτευμα.

Διευκρινίζοντας αυτά, επανέρχομαι στην προηγούμενη ροή του λόγου μου και επισημαίνω:
Για να βγούμε από την κρίση μονόδρομος είναι η Άμεση Δημοκρατία, η οποία θα βασιστεί πάνω σε μια Αληθινή Εθνική Παιδεία, που θα έχει όχημά της τον Ορθό Λόγο και την Κριτική Σκέψηκαι σε μια απελευθερωτική (όχι ελεύθερη) οικονομία, απελευθερωτική γιατί θα απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις των Ελλήνων για να συμβεί επιτέλους η ανάπτυξη. Αυτά τα δύο θα σφυρηλατήσουν τον υγιή πατριωτισμό που σημαίνει το ίδιο με τον ανθρωπισμό και μέσα από τις διαφορετικότητές μας θα οδηγήσει το έθνος ενωμένο σε μια νέα εποποιία πολιτισμικής, πολιτιστικής και πολιτικής αναγέννησης. Ένα τέτοιο κοινωνικό φαινόμενο μοιραία θα εμπνεύσει και θα συμπαρασύρει και τα υπόλοιπα έθνη της Ευρώπης σε μια παγκοσμιότητα (και όχι παγκοσμιοποίηση) των ανθρώπων, όπου η ειρήνη δεν θα επιβάλλεται με τα όπλα και τη βία των ισχυρών, αλλά από τις συνειδήσεις των ανθρώπων.

Αυτή είναι η πρότασή μου, αυτό υπερασπίζομαι και αυτό θα συνεχίσω να κάνω αδιαφορώντας για το τίμημα, μιας και το τίμημα των απόψεών μου ήδη το πληρώνω και χαίρομαι για αυτό.

Η έκκλησή μου απευθύνεται προς τους συμπολίτες μου, οι οποίοι υποφέρουν σε ποσοστό 67% την κόλαση της φτώχειας και της δυστυχίας.
Εάν τώρα δεν πάρουμε τη χώρα στα χέρια μας, σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει χώρα και σε μερικές δεκαετίες δεν θα υπάρχουν Έλληνες.
Και εάν είναι να χαθούμε επειδή εμείς το επιλέξαμε, ας είναι, αλλά αρνούμαι, αρνούμαστε θεωρώ, να αποδεχτούμε την εθνοκτονία και γενοκτονία μας εξαιτίας της εθνικής προδοσίας του παλαιοκομματισμού, της ατολμίας ή αδυναμίας της Αριστεράς να αφουγκραστεί την εποχή, των δικών μας -ίσως- ενοχικών συμπλεγμάτων που μας καλλιέργησαν τα ΜΜΕ και οι ξενόδουλοι δημαγωγοί.

Προς διαφώτισή σας, επισυνάπτω δύο σχετικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν πέρσι στοtsantiri.gr:
1. Πώς λειτουργεί η Άμεση Δημοκρατία στην Ελβετία
2. «Ενοχλητικό σκουπίδι» για τη Bilderberg η Άμεση Δημοκρατία

Επίσης, εδώ που φτάσαμε, θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μου και τις δικές σας απόψεις. Δημόσια δίνω το email μου σε όλους εκείνους που έχουν ανάγκη να επικοινωνήσουν, όπως και το λογαριασμό μου στο twitter.

mytilineos@tsantiri.gr και στο twitter: Stephanos Mytilineos

Στέφανος Μυτιληναίος

Δημοσιογράφος, συγγραφέας, διευθυντής του tsantiri.gr