Ένα σχέδιο το οποίο θα αναγκάζει τις χώρες που θέλουν να δανειστούν να δεσμεύουν περιουσιακά τους στοιχεία μεταξύ των οποίων και χρυσό, ίσα με το 20% του χρέους τους ως εγγύηση συζητούν οι Γερμανοί.
Σύμφωνα με ΤΟ ΒΗΜΑ, το σχέδιο συντάχθηκε από τους Γερμανούς σοφούς και εμπνέεται από το Sinking Fund του Alexander Hamilton στις ΗΠΑ, το οποίο είχε δημιουργηθεί το 1790. Η πλούσια περιοχή της Βιρτζίνια ήταν η Γερμανία της εποχής.
Αποκαλείται European Redemption Pact και είναι μια «light» εκδοχή ευρωομολόγων, η οποία θα μπορούσε να είναι συμβατή με το γερμανικό σύνταγμα.
Το κόστος για τις χώρες της περιφέρειας δεν είναι μικρό.
Το σχέδιο χωρίζει τα χρέη των χωρών της ευρωζώνης.
Τα χρέη κάθε χώρας έως το όριο του 60% του ΑΕΠ που θέτει το Σύμφωνο Σταθερότητας, παραμένουν κρατικά. Όμως, όσα περισσεύουν μεταφέρονται στο fund αποπληρωμής. Αυτά τα χρέη αναχρηματοδοτούνται μέσω της έκδοσης κοινών ομολόγων.
Αν ίσχυε σήμερα η Ιταλία θα μετέφερε στο fund χρέη 960 δισ. ευρώ, η Γερμανία 580 δισ. ευρώ, η Γαλλία 500 δισ. κτλ.
Το σύνολο των χρεών που θα αναλάμβανε το fund θα ήταν 2,326 τρισ. ευρώ. Το fund έχει, βέβαια, ένα κόστος για τη Γερμανία. Το κόστος δανεισμού του για τα κοινά ομόλογα θα είναι πολύ υψηλότερο από αυτό που σήμερα πληρώνει η χώρα, ενώ οι αναλυτές εκτιμούν πως θα κοστίσει στην χώρα 0,6% του ΑΕΠ της ετησίως.
Πάντως ένα τέτοιο σχέδιο με το οποίο η Γερμανία θα δάνειζε χρήματα στην Ευρώπη σε αντάλλαγμα εγγυήσεις σε χρυσό, υποδηλώνει σύμφωνα με αναλυτές την επαναφορά του κίτρινου μετάλλου ως νομισματικό όργανο, ενώ ως έναν βαθμό δεικνύει πως η Γερμανία η ίδια δεν εμπιστεύεται το κοινό νόμισμα -δηλ. δεν εμπιστεύεται την περιφέρεια της ευρωζώνης να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που η ίδια η Γερμανία απαιτεί.
Πηγή : newsit.grΣύμφωνα με ΤΟ ΒΗΜΑ, το σχέδιο συντάχθηκε από τους Γερμανούς σοφούς και εμπνέεται από το Sinking Fund του Alexander Hamilton στις ΗΠΑ, το οποίο είχε δημιουργηθεί το 1790. Η πλούσια περιοχή της Βιρτζίνια ήταν η Γερμανία της εποχής.
Αποκαλείται European Redemption Pact και είναι μια «light» εκδοχή ευρωομολόγων, η οποία θα μπορούσε να είναι συμβατή με το γερμανικό σύνταγμα.
Το κόστος για τις χώρες της περιφέρειας δεν είναι μικρό.
Το σχέδιο χωρίζει τα χρέη των χωρών της ευρωζώνης.
Τα χρέη κάθε χώρας έως το όριο του 60% του ΑΕΠ που θέτει το Σύμφωνο Σταθερότητας, παραμένουν κρατικά. Όμως, όσα περισσεύουν μεταφέρονται στο fund αποπληρωμής. Αυτά τα χρέη αναχρηματοδοτούνται μέσω της έκδοσης κοινών ομολόγων.
Αν ίσχυε σήμερα η Ιταλία θα μετέφερε στο fund χρέη 960 δισ. ευρώ, η Γερμανία 580 δισ. ευρώ, η Γαλλία 500 δισ. κτλ.
Το σύνολο των χρεών που θα αναλάμβανε το fund θα ήταν 2,326 τρισ. ευρώ. Το fund έχει, βέβαια, ένα κόστος για τη Γερμανία. Το κόστος δανεισμού του για τα κοινά ομόλογα θα είναι πολύ υψηλότερο από αυτό που σήμερα πληρώνει η χώρα, ενώ οι αναλυτές εκτιμούν πως θα κοστίσει στην χώρα 0,6% του ΑΕΠ της ετησίως.
Πάντως ένα τέτοιο σχέδιο με το οποίο η Γερμανία θα δάνειζε χρήματα στην Ευρώπη σε αντάλλαγμα εγγυήσεις σε χρυσό, υποδηλώνει σύμφωνα με αναλυτές την επαναφορά του κίτρινου μετάλλου ως νομισματικό όργανο, ενώ ως έναν βαθμό δεικνύει πως η Γερμανία η ίδια δεν εμπιστεύεται το κοινό νόμισμα -δηλ. δεν εμπιστεύεται την περιφέρεια της ευρωζώνης να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις που η ίδια η Γερμανία απαιτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου